Sana değer de geçer
Beni deler de geçer
Seyreden güler de geçer
Her gece daha yorgun
Her sabah daha kırgın Tam da bugün çok yalnız Hep aynı başlıyor bitiyor ve
İki kişiden biri vazgeçiyor ve
Biri hep daha,çok seviyor be
Unutulur da gider
Acı içine döner
Sonra bir gün geri döner
Yerini hatırlarsın
İzi artık yoksa da Tam da bugün işte o gündür
Hani bazen insan birini yanında tutmayı biLmez, ama onun yokLuğunu da istemez..Kaybetmeyi göze aLamaz, ama kazanmak için mücadeLe etmez..BağLanmaya cesaret edemez..Ama ondan tamamen kopmayı da beceremez..Ne seviLmekten vazgecer, ne sevmeyi biLir..Hani çok sonra zaman geçer de kaybeder ya, işte o zaman döküLür dudakLardan, itiraf edercesine: "ne gözümü aLabildim, ne göze aLabiLdim
Eceliyim artık düşlerimin, aşklarımın... İçimde yeşeren her ne var ise hepsinin eceliyim...İnançlarımı yitirdim seni sevmek uğruna, gülüşlerimi kaybettim... Olur da bir gün dönmeye karar verirsen samimiyetimi anla diye kendimden bile vazgeçtim senin uğruna... Katili oldum seninle düşlediğim doğmamış çocuklarımın... Karabasan gibi çöktük hayatlarımıza.Sen benden gidince "yanlış zamanda" yaşanmışlıklarımız kaldı bir tek geriye, bir de inkar edişlerimiz...Şimdilerde ise samimiyetsizlikle yaşıyorum ilişkilerimi... Herkes gibi bende düşünmeden, sormadan,sorgulamadan, en önemlisi hissetmeden "benimsin" diye biliyorum.Hunharca katlediyorum bedenleri sırf sana inat diye.Kıyamıyorum en değerli cümlelerimi gereksiz insanlarda harcamaya.Değerli olan değerinde kalsın,isterse sonum o olsun istiyorum...
